Virgilio Pinera og Ángel Escobar inngår i ein lang cubansk litterær tradisjon, der poesien står særleg sterkt. Dikta til Virgilio Pinera, som var fødd lenge før revolusjonen i 1959, kan lesast som uttrykk for eit identietsbyggjande prosjekt: Det å finne fram til den cubanske folkesjela sto sentralt etter lange hundreår under framandt styre. Ángel Escobar, eit barn av rvolusjonen, går vidare frå dette, og er i diktinga si opptatt av det cubanske folket i dag. Begge var sterkt knytte til denne øya, med "det fordømte vatnet på alle kantar", som i diktninga deira representerer både fridom og fengsel. Gjendiktning og etterord ved Tove Bakke.
